zgłupieć

zgłupieć
dk III, \zgłupiećeję, \zgłupiećejesz, \zgłupiećej, \zgłupiećpiał, \zgłupiećeli, \zgłupiećpiały, \zgłupiećpiali
1. pot. «stać się głupim, stracić zdolność rozumowania, rozsądek»

Zgłupieć z miłości.

2. pot. «stracić orientację, nie potrafić właściwie zareagować, zwykle na skutek zaskoczenia; osłupieć»

Zgłupiał na jej widok.

Zgłupieć z wrażenia.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • zgłupieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}głupieć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dostać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… …   Słownik frazeologiczny

  • dostawać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… …   Słownik frazeologiczny

  • dostać — I dk, dostaćstanę, dostaćstaniesz, dostaćstań, dostaćstał dostawać ndk IX, dostaćstaję, dostaćstajesz, dostaćwaj, dostaćwał 1. «otrzymać, uzyskać coś za darmo lub za pracę, za pieniądze itp.» Dostać kwiaty, czekoladki. Dostawać pieniądze od ojca …   Słownik języka polskiego

  • kompletnie — kompletnieej «zupełnie, całkowicie, w pełni wyczerpująco (zwykle o czymś niekorzystnym, niewłaściwym)» Kompletnie sam. Kompletnie zgłupieć. Być kompletnie wyczerpanym. Kompletnie urządzone mieszkanie …   Słownik języka polskiego

  • ogłupieć — dk III, ogłupiećeję, ogłupiećejesz, ogłupiećej, ogłupiećpiał, ogłupiećeli, ogłupiećpiały, ogłupiećpiali «stracić orientację, rozsądek, zdolność rozumowania, myślenia, przytomność umysłu; osłupieć, zgłupieć» Ogłupiały ze strachu, ze szczęścia, ze… …   Słownik języka polskiego

  • pogłupieć — dk III, pogłupiećeją, pogłupiećpiał, pogłupiećeli pot. «o kilku, wielu osobach: (kolejno) stracić rozum, rozsądek; zgłupieć (często na skutek zdumienia, zaskoczenia, strachu)» Pogłupieli zupełnie na tym odludziu …   Słownik języka polskiego

  • skołowacieć — dk III, skołowaciećeję, skołowaciećejesz, skołowaciećej, skołowaciećciał, skołowaciećeli, skołowaciećciały, skołowaciećciali 1. «zesztywnieć pod wpływem jakiegoś silnego wrażenia; zdrętwieć» Język komuś skołowaciał. 2. «stać się półprzytomnym,… …   Słownik języka polskiego

  • strach — m III; lm M. y 1. D. u, B.=M. «niepokój wywołany przez niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która się wydaje groźna, przez myśl o czymś grożącym; lęk, obawa, przerażenie, trwoga» Dojmujący, gwałtowny, instynktowny, nerwowy, niepokonany,… …   Słownik języka polskiego

  • upaść — I dk Vc, upadnę, upadniesz, upadnij, upadł, upadłszy upadać ndk I, upaśćam, upaśćasz, upaśćają, upaśćaj, upaśćał 1. «zmienić nagle pozycję ze stojącej, pionowej na leżącą, poziomą; paść, przewrócić się, zwalić się» Potykała się i upadała co… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
https://polish.en-academic.com/71193/zg%C5%82upie%C4%87 Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”