- bezceremonialnie
- \bezceremonialnieej«w sposób bezceremonialny»
Przywitać się bezceremonialnie.
Słownik języka polskiego . 2013.
bezceremonialnie
Look at other dictionaries:
bezceremonialnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezceremonialny: Przepychać się bezceremonialnie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obcesowo — «bezceremonialnie, natarczywie, zuchwale, gwałtownie» Poczynać sobie z kimś obcesowo, umizgać się, zaczepiać kogoś obcesowo … Słownik języka polskiego
dowalić — dk VIa, dowalićlę, dowalićlisz, dowalićwal, dowalićlił, dowalićlony dowalać ndk I, dowalićam, dowalićasz, dowalićają, dowalićaj, dowalićał, dowalićany 1. pot. «waląc dorzucić, dodać co, dołożyć czegoś, zwykle z siłą, w dużej ilości» Dowalił węgla … Słownik języka polskiego
familiarnie — familiarnieej «poufale, bezceremonialnie» Zachowywać się familiarnie. Traktować kogoś familiarnie … Słownik języka polskiego
natrętny — natrętnyni, natrętnyniejszy «naprzykrzający się komuś, nie dający komuś spokoju, narzucający swoją osobę, obecność; domagający się czegoś natarczywie, nieustępliwie; bezceremonialnie wtrącający się do nie swoich spraw; uporczywie absorbujący… … Słownik języka polskiego
pakować — ndk IV, pakowaćkuję, pakowaćkujesz, pakowaćkuj, pakowaćował, pakowaćowany 1. «układać coś (rzeczy, towary) w paczkę, wkładać coś do walizki, do skrzyni itp. w celu wysłania, przewiezienia, zabrania w podróż» Pakować bieliznę, ubranie do walizki.… … Słownik języka polskiego
poufale — poufaleej «w sposób poufały, bezceremonialnie, swobodnie, familiarnie» Rozmawiać z kimś poufale. Traktować kogoś bardziej poufale niż dotychczas. Odnosić się do kogoś coraz to poufalej … Słownik języka polskiego
rozbuchać — dk I, rozbuchaćam, rozbuchaćasz, rozbuchaćają, rozbuchaćaj, rozbuchaćał, rozbuchaćany pot. «nadać czemuś nadmierną wagę, nadmierny rozgłos; przedstawić coś w przesadnie wielkich rozmiarach, w przesadnej formie; wyolbrzymić, rozdąć» Rozbuchać… … Słownik języka polskiego
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
wpakować — dk IV, wpakowaćkuję, wpakowaćkujesz, wpakowaćkuj, wpakowaćował, wpakowaćowany rzad. wpakowywać ndk VIIIa, wpakowaćowuję, wpakowaćowujesz, wpakowaćowuj, wpakowaćywał, wpakowaćywany, pot. «włożyć coś do czegoś z trudem, siłą; wepchnąć, wcisnąć»… … Słownik języka polskiego
