Maszyna do szycia trajkotała od rana.
Słownik języka polskiego . 2013.
trajkotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, trajkotaćoczę || trajkotaćocę || trajkotaćam, trajkotaćocze || trajkotaćoce || trajkotaća, trajkotaćoczą || trajkotaćocą || trajkotaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… … Słownik języka polskiego
mleć — ndk XI, mielę, mielesz, miel, mełł, mełła, mełli, mielony «kruszyć, rozdrabniać, rozcierać coś na drobne cząsteczki (na proszek, na miazgę), posługując się odpowiednimi przyrządami i urządzeniami mechanicznymi; przerabiać zboże na mąkę, kaszę»… … Słownik języka polskiego
pytlować — ndk IV, pytlowaćluję, pytlowaćlujesz, pytlowaćluj, pytlowaćował, pytlowaćowany «przesiewać mąkę przez pytel» przen. pot. «mówić wiele i szybko; gadać, trajkotać, paplać, mleć językiem» Pytlować jęzorem. ‹z czes.› … Słownik języka polskiego
roztrajkotać — dk IX, roztrajkotaćoczę (roztrajkotaćocę), roztrajkotaćoczesz (roztrajkotaćocesz), roztrajkotaćocz, roztrajkotaćał, roztrajkotaćany, rzad. I, roztrajkotaćam, roztrajkotaćasz, roztrajkotaćają, roztrajkotaćaj pot. «trajkocząc rozpowiedzieć,… … Słownik języka polskiego
swarliwie — swarliwieej przysłów. od swarliwy, zwykle w zn. 2 Jazgotać, trajkotać swarliwie. Swarliwie brzmiący głos … Słownik języka polskiego
szczebiotać — ndk IX, szczebiotaćoczę (szczebiotaćocę), szczebiotaćoczesz (szczebiotaćocesz), szczebiotaćocz 1. «o ptakach: wydawać miły głos; ćwierkać, świergotać, świegotać, śpiewać» 2. «o dzieciach, młodych kobietach: mówić pieszczotliwie; paplać,… … Słownik języka polskiego
terkotać — ndk IX, terkotaćoczę a. terkotaćocę, terkotaćoczesz a. terkotaćocesz, terkotaćocz, terkotaćał 1. «o maszynach, motorach itp. będących w ruchu: wydawać terkot, klekot, warkot» Budzik terkocze. 2. pot. «szybko, dużo, bez przerwy mówić; trajkotać» … Słownik języka polskiego
trajkotanie — n I rzecz. od trajkotać … Słownik języka polskiego
