- wewnątrz-
- «pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na występowanie, dzianie się czegoś we wnętrzu tego, co określa drugi człon tych przymiotników, np. wewnątrzkomórkowy, wewnątrzpartyjny, wewnątrzwyrazowy»
Słownik języka polskiego . 2013.
wewnątrz-
Look at other dictionaries:
wewnątrz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} we wnętrzu czegoś, w przestrzeni czymś ograniczonej; w środku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Budynek wewnątrz imponował przepychem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wewnątrz II… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wewnątrz — «w zamkniętej, ograniczonej czymś przestrzeni, we wnętrzu czegoś; pod powierzchnią, w środku, w głębi» Wewnątrz domu, samochodu, pojemnika. Punkty wewnątrz okręgu, płaszczyzny, bryły. Umieścić coś, znaleźć się wewnątrz czegoś. Orzech wewnątrz… … Słownik języka polskiego
wewnętrznie — 1. «pod względem wewnętrznym, w środku czegoś, od środka czegoś; wewnątrz, od wewnątrz» Okręgi kół styczne wewnętrznie. 2. «w obrębie granic danego kraju, państwa, na terenie danej instytucji; wewnątrz danej społeczności, w zakresie danych… … Słownik języka polskiego
komora — ż IV, CMs. komoraorze; lm D. komoramór 1. «niewielka izba, zwykle bez okien, służąca, zwłaszcza dawniej, do przechowywania odzieży, drobnych sprzętów, zapasów żywności itp.; spiżarnia» 2. «niewielka izba mieszkalna (zwłaszcza sypialnia) w domach… … Słownik języka polskiego
rdzeń — m I, D. rdzenia; lm M. rdzenie, D. rdzeni 1. «tkanka miękiszowa wypełniająca łodygę, korzeń (także pień drzewa) roślin dwuliściennych i nagonasiennych» Rdzeń pnia. przen. «istota czegoś, właściwa treść, podstawowy element czegoś; jądro, grunt,… … Słownik języka polskiego
wewnętrzny — 1. «znajdujący się, umieszczony we wnętrzu, w środku czegoś, od środka czegoś» Instalacja wewnętrzna budynku. Kieszeń wewnętrzna marynarki. Narządy wewnętrzne organizmu. Wewnętrzny dziedziniec pałacu. Wewnętrzna strona okładki. ∆ Telefon… … Słownik języka polskiego
wgnieść — dk XI, wgniotę, wgnieciesz, wgnieć, wgniótł, wgniotła, wgnietli, wgnieciony, wgniótłszy wgniatać ndk I, wgnieśćam, wgnieśćasz, wgnieśćają, wgnieśćaj, wgnieśćał, wgnieśćany 1. «gniotąc, cisnąc, uderzając zrobić w czymś wgłębienie, wklęśnięcie,… … Słownik języka polskiego
dętka — ż III, CMs. dętkatce; lm D. dętkatek 1. «element ogumienia pojazdów, w postaci cienkościennego pierścienia gumowego, umieszczony wewnątrz opony, zaopatrzony w zawór umożliwiający tłoczenie powietrza do jej wnętrza» Przebić, zmieniać, wulkanizować … Słownik języka polskiego
dzwon — m IV, D. u, Ms. dzwonnie; lm M. y 1. «sygnalizacyjne urządzenie dźwiękowe o kielichowatym kształcie, odlane zwykle ze stopu miedzi i cyny z dodatkami, wydające dźwięk wskutek uderzenia zwisającego wewnątrz serca o wieniec dzwonu lub przez… … Słownik języka polskiego
pneumatyczny — «działający pod wpływem ciśnienia gazu (zwykle powietrza); poruszany, napędzany za pomocą sprężonego powietrza; wypełniony (sprężonym) powietrzem» Broń pneumatyczna. Hamulce, narzędzia, młoty, świdry pneumatyczne. Rozrusznik pneumatyczny.… … Słownik języka polskiego
