Przebaczyć sobie nawzajem winy.
Przebaczył synowi złe zachowanie.
Słownik języka polskiego . 2013.
przebaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przebaczaćam, przebaczaća, przebaczaćają, przebaczaćany {{/stl 8}}– przebaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, przebaczaćczę, przebaczaćczy, przebaczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} całkowicie wyzbywać się słusznego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
darować — dk IV, darowaćruję, darowaćrujesz, darowaćruj, darowaćował, darowaćowany darowywać ndk VIIIa, darowaćowuję, darowaćowujesz, darowaćowuj, darowaćowywał, darowaćowywany 1. «dać na własność; ofiarować, podarować» Darować komu jakiś drobiazg, książkę … Słownik języka polskiego
nigdy — «w żadnym czasie, w żadnej chwili; w żadnej sytuacji, pod żadnym warunkiem, wcale, zupełnie» Nigdy tam nie byłem. Nigdy nie wyjeżdżał za granicę. Nigdy się nie mylił. Nigdy w życiu, nigdy, przenigdy bym tego nie zrobił. Teraz lub nigdy. Mam ci… … Słownik języka polskiego
odpuścić — dk VIa, odpuścićpuszczę, odpuścićcisz, odpuścićpuść, odpuścićcił, odpuścićpuszczony odpuszczać ndk I, odpuścićam, odpuścićasz, odpuścićają, odpuścićaj, odpuścićał, odpuścićany 1. techn. «ogrzać i następnie ostudzić metal w celu częściowego… … Słownik języka polskiego
podarować — dk IV, podarowaćruję, podarowaćrujesz, podarowaćruj, podarowaćował, podarowaćowany 1. «dać coś jako dar, dać darmo, bez wynagrodzenia» Podarować coś komuś na imieniny, na urodziny, na gwiazdkę. 2. «zrezygnować z jakiejś należności, zwolnić kogoś… … Słownik języka polskiego
przebaczenie — n I rzecz. od przebaczyć … Słownik języka polskiego
przeniewierca — m odm. jak ż II, DCMs. przeniewiercacy; lm M. przeniewiercacy (przeniewiercace), DB. przeniewiercaców przestarz. «ten, kto się komuś sprzeniewierzył, zdradził kogoś, zawiódł czyjeś zaufanie; zdrajca, wiarołomca» Przebaczyć, darować przeniewiercy … Słownik języka polskiego
rozgrzeszyć — dk VIb, rozgrzeszyćszę, rozgrzeszyćszysz, rozgrzeszyćgrzesz, rozgrzeszyćszył, rozgrzeszyćszony rozgrzeszać ndk I, rozgrzeszyćam, rozgrzeszyćasz, rozgrzeszyćają, rozgrzeszyćaj, rozgrzeszyćał, rozgrzeszyćany 1. «darować, przebaczyć coś komuś, nie… … Słownik języka polskiego
wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… … Słownik języka polskiego
wybaczyć — dk VIb, wybaczyćczę, wybaczyćczysz, wybaczyćbacz, wybaczyćczył, wybaczyćczony wybaczać ndk I, wybaczyćam, wybaczyćasz, wybaczyćają, wybaczyćaj, wybaczyćał, wybaczyćany «darować komuś winę; przebaczyć» Wybaczał dziecku każde przewinienie. Wybaczyć … Słownik języka polskiego
